HAKAN GÜNDAY/AZ

Önce hayvanların vahşi dünyasını anlatan bir belgeseli seyreder gibi okudum.....Çok içine giremeden ve "herşey olabilir" bu hayatta "hiç bir şey" beni şaşırtmıyor algısıyla birlikte ....Ama  lime lime edilip üzerime boca edilen acı karşısında duyarsızlığımı, iki damla gözyaşını çok görüşümü yadırgadım, garipsedim bir süre sonra... çok fazla olmuştum, ileriye gitmişti duyarsızlığım... halbuki öğrencilerimle birlikte kalbimi yumuşattığımı düşündüğüm bir dönemdeydim ......Sonra ne mi oldu kitabın yolu Oğuz Atay ve onun okuduğum tek eseri Tutunamayanlarla kesişince bana bi haller olmaya başladı. 26 yıllık yaşamımın yaşamaktan en çok zoruma giden dönemini hatırladım ve o döneme Tutunamayanları ortak edişimi.....

Derda...... yine Derda.......İki küçük bedene sığdırılmaya çalışılan kocaman bir dünya, kocaman bir çöplük........ Ama UMUT.....ama en kritik dönemde gerçekleşen buluşmalar....Ama ölecek olmamıza rağmen hayatla olan ilintimiz.....

Yolunuzu buluşturun bu kitapla.....Bazen enerjimizi yitirmemek adına duyularımızı iktisatlı kullanırız... Gözlerimizi kapatırız , kulaklarımızı tıkarız, bir çocuğun eli değer elimize hiç bir şey hissetmeyiz...... Ama bu kitap bütün duyularınızı kullanmaya mecbur ediyor  ve  bütün bedeni önce mide bulantısı sonra baş dönmesiyle zorluyor.....

Kitaptan Seçtiklerim:

Köyün bütün kızları gibi Fehime de bir çift gözden ibaretti....Doğunca açılan ölünce kapanan bir çift göz....

Oksijen alıp zehir veren adlar...

Bezir vuruyordu çünkü konuşmak ona daha zor geliyordu....

Bir yolu olmalıydı ...bir tane yeterdi....