Leo baktı ben sıkılmaya başladım "ben geldim hey nereye"? diye sordu. Sonra başladı ona kulak verebileceğim kadar güzel şeyler söylemeye. Leo çok tuhaf adamsın diyecekken kayboldu...Hermann Hesse ile baş başa kaldık..Bilirsiniz ne çok sevdiğimi Hesse' yi... Ama Hesse kıvranıyor ve ben onu öyle görmeye dayanamıyorum. Sağolsun yine Leo çıkageldi de, bizi sıkıntıdan kurtardı...Efendim ne diyor bu kız demeyin...Bu ara böyle! Kahramanlar sayfalardan çıkıp madem tek başına yaşıyorsun biraz sana eşlik edelim diyorlar...Böyle konuşma havasında okumalar çıkıyor sonra ortaya...Ezcümle bir kitabın hem sancısına hem nur topu gibi güzellilklerine talipseniz mutlaka buluşun.....
Leo!
Kitaptan Seçtiklerim:
"Biliyorsunuz ki, ıstırap çok arttığında her şey düzelmeye başlar."
"Belki de insanın yaşantı açlığından sonraki en büyük açlığı unutma açlığıdır"
"Nereye gidiyoruz böyle? Eve, hep eve."( Novalis)
"İnsanın bir başkasını hatta sırf kendini bile tanıması mümkün mü ki? Ve biliyor musunuz, ben insanlardan hiç anlamam. Beni ilgilendirmezler. Köpekleri, evet onları gayet iyi tanırım, kuşları, kedileri de öyle. Ama sizi gerçekten tanımıyorum efendim."
4 yorum:
Hesse'nin Demian'ına başladım ama sıkıldım, ilerlemiyor bir türlü. Sidartha'yı alacağım :)
Demian'ı okumadım...ama Sidhartha çok iyidir:))tabi bana göre...
Hesse'yi ben de seviyorum ancak bu kitabını okumamıştım. Not alayım:)
Hesse çok başkadır benim için, bu kitabı biraz zorlasa da okunmaya değer...
Yorum Gönder