ANDRE GİDE/PASTORAL SENFONİ

Andre Gide'ı okumaya Dar Kapı kitabından başladım. Etkileyici bir kitaptı. Karakterlerin iç konuşmalarının yoğunlukta olduğu, psikolojik tahlillerin olduğu kitapları seviyorum. Çünkü hayatımızda en azından kendi hayatımda, içten içe kendimle yaptığım konuşmların çok önemli bir yer tuttuğunu biliyorum. Hiç kuşkusuz İncilden alınan şu bölüm benim için bu kitabı okumamda önemli bir referans olmuştu."Dar kapıdan girmeye çabalayınız. Çünkü kişiyi yıkıma götüren kapı büyük ve yol geniştir. Bu kapıdan girenler çoktur. Yaşama götüren kapı ise dar, yol da çetindir. Bu yolu bulanlar çok azdır.”  

Gelelim asıl bahsedeceğimiz kitaba. Pastoral Senfoni. Dar Kapı'yı Timaş yayınlarından okumuştum. Pastoral Senfoni'yi 1989'da Oda Yayınlarından çıkan, çevirisi Sevim Raşa'ya ait olan kitaptan okudum. Bence kötü bir çeviri. Seçilen kelimeler, kurulan cümleler kitabı okurken başka bir yayın evi tercih etseymişim dedirtti doğrusu. Ama genel itibariyle kitabı beğendim. Kitabın ismi Beethoven'in Pastoral Senfoni eserinden mülhem.Protestan bir papazın kimsesiz kalan  kör bir kızı evine götürmesi bunun üzerine eşinin bu kızı kabullenmekte yaşadığı sıkıntılar, din, mezhepler, aile bağları ve herhalde merkezde yer alan aşk gibi bir çok konuyu ihtiva etmekte. Küçük bir kitap olmasına rağmen bence inanılmaz derinlikte ve bitince ince ince hatta kıvrandırarak düşündürtmekte. Bence bu kitabın en can alıcı cümlesi Papazın oğlunun şu cümlesi:

" Baba seni suçlamak bana düşmez, fakat bana yol gösteren senin yanlışın oldu"

Yazarımızdan biraz bahsedecek olursak ,

1947 yılında Nobel Edebiyat Ödülü almış olan Fransız yazar Andre Gide, eserlerinde ya kendi hayatından ya da çevresindeki insanlardan bahseder. Hayatı ile eserleri örtüşen yazarlardan.Can yayınlarından çıkan Andre Gide'ın otobiyografisi Tohum Ölmezse kitabı Aysel Bora'nın çevirisiyle okunma sırasını beklemekte:))Gerçekten dikkat çekici bir hayat, incelenmeye, okunmaya değer.

Kitaptan şu alıntı ile bitirmek istiyorum yazıyı. " Dostum, Dostum. Kalbinizde ve yaşantınızda gereğinden çok yer kaplamış olduğumu görmelisiniz. Size geri geldiğimde, ilk gözüme çarpan gerçek bu oldu- yada herhalde benim tuttuğum yer bir başkasına aitti ve bu durum onu mutsuz ediyordu. Benim suçum bunun daha önce ayrımına varmamış olmam. Ya da ona karşın beni sevmenize izin vermemdi"